Laat haar gaan, ritselt zijn stem. Je durft niet, antwoord ik. We kijken elkaar niet aan terwijl we met elkaar spreken. Niemand mag de indruk krijgen dat we iets beramen. Karel de Kerkpisser, professor in de boeverij, leerde me de stiel van het stelen. Hij leerde me hoe ik een klein mesje moest koesteren en het een naam geven. Hoe ik het mesje moest slijpen met mijn strontkei, de gladde steen die ik, zoals iedereen, altijd bij me heb om mijn billen mee schoon te wrijven. Met die strontkei moest ik mijn mesje slijpen van de punt tot aan het stoottouwtje dat het heft beschermt. Hij leerde me hoe ik het mesje in mijn mouw kon laten verdwijnen om het er in de tijd van een knipoog weer uit te laten glijden. Hij leerde me hoe ik een gestolen handschoen of een afgesneden beurs ongezien in mijn riem of in mijn hemd kon schuiven. Hij leerde me rennen, klimmen en breken.