Naar aanleiding van Stalins ideeën over het toekomstige Rusland schilderde Joeri Pimenov Het nieuwe Moskou, dat een tijd verbeeld van vrouwenemancipatie, vrijheid, gelijkheid en broederschap. Net zoals Pimenov geloofden velen dat voor de nieuwe Sovjetsamenleving offers gebracht moesten worden. Onder hen bevonden zich de Russische-Joodse schrijvers Isaak Babel en Vasili Grossman. Zij waren enthousiast over het nieuwe Rusland en waren blind voor de door Stalins begane wreedheden. Zo kon het gebeuren dat er in 1937 zo'n 800.000 Sovjetburgers met een nekschot werden geëxecuteerd, 1,7 miljoen werden gearresteerd, 350.000 naar strafkampen werden verbannen. Pas toen Babel en Grossman niet meer konden schrijven wat ze wilden en ze merkten dat de werkelijkheid van het communisme niet strookten met hun eigen idealen, raakten ze ontgoocheld. Aan de hand van hun bewogen levens schetst Krielaars een beeld van een meedogenloze wereld, waarin het vermoorden van onschuldige burgers een gewone zaak was en het individu kapot werd gemaakt.